Good to be back again!!!

Zo fijn, zo fijn, om weer in Nelson te zijn!!!


Maar laten we jullie eerst op de hoogte stellen van onze avonturen na Foxton Beach!

We warme namelijk al voor 12u in Wellington City, bij ons hotel bovenop een van hills. Gelukkig was het geen probleem om de auto daar al neer te zetten en de stad in te gaan.
Dus wij al lopend de heuvel af en stonden met een minuut of 15 slenteren al in de stad (ja, ons looptempo heeft nog wat te lijden van ons Tongariro avontuur)

Op de Queens Wharf was het een drukte van jewelste want alle kantoorpeople hadden natuurlijk lunchpauze. Dus waar de en kantoortijder gaat lunchen bij een van de hippe tentjes daar, gaat de andere helft even rennen. En dat gaat allemaal lekker door elkaar. Wij liepen naar Te Papa, het nationale museum en zeeeeer de moeite waard.
Ze hebben er altijd verschillende tentoonstellingen en alhoewel die over LEGO net gestopt was, was de rest ook de moeite waard. We hebben gekeken bij het natuur-deel wat gaat over de vogels, kiwi’s en zeedieren (o.a. Een inktvis van een meter of vijf die 10jaar geleden bij toeval gevangen is in de buurt van Antarctica)
Ook ging hte natuurdeel over de geologie en was er veel aandacht voor de earthquakes. Wat heel netjes was, was dat bij dat onderdeel hele vele waarschuwingen hingen dat het schokkend kon zijn voor de mensen die die 2010/2011 Earthquakes hebben meegemaakt en aangeraden werd om dit deel over te slaan. Er was zelfs een huisje waarin een film werd gedraaid en plotseling een aardbeving werd gefingeerd. Dat heb ik maar voorbij laten gaan.
Ook
Het meest indrukwekkend was wel de tentoonstelling over Gallipoli, de nieuw Zeelandse en Australische bijdrage aan WW1. Ze vertelden de gebeurtenissen adhv hele grote, maar levensechte beelden van echte mensen en wat zij daar hebben meegemaakt. Ik zal proberen daar een foto van toe te voegen, maar het effect zal toch een beetje verloren gaan, vrees ik.

Na Te Papa, zijn we gaan lunchen en de stad doorstruinen. We zijn uiteindelijk met de kabeltrein ( gelijk aan de funiculaire!) weer de heuvel opgegaan omdat deze vlakbij ons hotel bleek te zitten.

Bij het hotel hebben we eindelijk eens ingecheckt, het bleek een restaurant/hotel uit eind 19e eeuw te zijn, met vele authentieke details. Superlachen!!! Helaas geen airco en dat was een beetje jammer, omdat de ramen niet open konden. Wel zaten er luiken onder de ramen die op een kleine kier konden. We hebben heeeeeeerlijk gegeten en daarna redelijk op tijd naar bed.

Gisteren om 8u moesten we namelijk ingecheckt zijn voor de ferry naar het zuiden. Dat is gelukt hoor!
We stonden met velen in de rij en je wordt door verschillende poppetjes naar een parkeerplek gewezen.
Wij bleken later op een perfect plekje te staan!

De tocht duurde 3 uur, tijd genoeg om het schip te ontdekken. De zee was kalm, dus het werd een rustig tochtje.
Het eerste uur vaar je door de baai van en net buiten het gebied van Wellington, het tweede uur is midden op zee en het derde uur vaar je al door de Marlborough Sounds, werkelijk een prachtig gezicht!!

Bij aankomst in Picton werden we al vee teruggestuurd naar de auto’s en begon het wachten. We waren erop voorbereid dat het lang kan duren voordat je echt de boot af mag, maar wij stonden op een bijzonder plekje zei ik al. Als zevende auto reden wij de boot af!
Nog voor alle campervans, vrachtwagens en alle andere (huur)auto’s.
Heerlijk!

En bij de eerste kruising bleken alle auto’s om ons heen. Ook nog naar links te gaan (ri Christchurch) terwijl wij rechtsaf gingen. Naar Nelson!

De weg naar Nelson was tot het eerste dorp (Havelock) alleen maar bochtjes, dus ik mocht rijden. In Havelock zijn we (voor de drukte dus) bij ene koffietentje op het terras wat gaan drinken en zagen we alle verkeer langsgaan. En ook veel medebootmensen stoppen voor een koffietje.

Om drie uur waren we in Nelson en checkte Jeroen voor het eerst van zijn leven in bij een hostel!
We zijn redelijk snel de stad ingegaan om een lekker terras te zoeken en te genieten van het mooie weer. We zaten nog maar net en toen kwam Amber de hoek om!
Ik stopte dus acuut met ons gesprek en moest eerst even Amber tegemoet rennen en knuffelen!!!

Zooooo speciaal om hier weer met haar op het terras te zitten en Jeroen en Amber eindelijk aan elkaar voor te stellen. Later kwam een zoon van Amber met zijn vriendin ook nog langs, dus die hebben we nu ook gezien.
Het was meteen gezellig en helemaal goed!

Jeroen en ik zijn daarna op aanraden van Amber bij Urban wezen eten. Een absolute aanrader voor wie ooit in Nelson is! Heerlijk en supergoede bediening. Als we nog eens teruggaan, hoor je mij niet klagen hoor.

Vandaag hebben we uitgeslapen. Het regende en was een beetje sneu weer. We zijn voor morgen gaan regelen dat we gaan kayakken in de Abel Tasman en hebben lekker door de stad gestruind. Jeroen vindt het ook een hele fijne plek, dus we hebben bedacht dat we hier wel willen gaan wonen. eigenlijk wilde ik dat zes jaar geleden al ;-)

Jeroen is ook wéér bij de The Warehouse geweest, ik vermoed dat we daar nog wel vaker gaan komen. Zie zijn andere verhaaltje voor meer info over zijn nieuwe liefde.

We gaan nu lekker eten. Jeroen is aan het koken, hier in het hostel. Dat is ook al een hele gebeurtenis, want de keuken is niet groot en iedereen loopt nu in de keuken rond. Ik vind het wel grappig in elk geval. Hij komt net vertellen dat de manager vanmiddag de koelkast heeft uitgemest en Jeroen wordt daar uiteraard heel blij van, want eigenlijk wilde hij onze spullen liever niet in de koelkast zetten ivm risico op extra vlees denk ik.

Tot later lieve mensen!