Van Otorohanga naar massatoerisme

We zijn relaxed wakker geworden in een superstille omgeving met alleen maar vogeltjes om ons heen.

En een stel kiwi’s bleek, want zo’n beetje in de achtertuin van onze b&b bleek ene vogelpark te zijn die ook deelneemt aan het kiwi-fokprogramma!
Wij daar dus eerst heen en om half elf het praatje van de verzorgster bijgewoond. Blijkt dat die schattige beestjes, helemaal niet zo schattig zijn, maar een dijk van een humeur hebben! De kiwi viel de verzorgster gewoon aan toe zij eten in het verblijf kwam zetten. Met haar bek in de broek bijten, met haar grote klauwen ( bijna de grootte van een mensenhand!) schoppen uitdelen. Eigenlijk was het best grappig om te zien!

In het park hadden ze ook nog tal van andere inheemse beestjes, met de grote eenden als leukste attractie. Ik kan hier geen filmpjes neerzetten, helaas voor jullie. Maar ze klonken als een verkouden oude man!

We zijn daarna afgezakt naar het zuiden en hadden twee nachtjes geboekt in het Tongariro National Park. Want morgen gaan we de Crossing lopen. In dit park zit je, afgezien van de toeristen, van alles verlaten. Het dichtstbijzijnde dorp om boodschappen te doen is meer dan 10km verder.

Het landschap daar is indrukwekkend. Kale vlakte met roodgekleurde bossages en dan de vulkanen erboven.

We zaten in een heerlijk huisje op de camping, van alles voorzien. We keken uit op het kampeerveldje en kwamen tot de conclusie dat we echt niet voor onze lol in zo’n verlengde auto gaan slapen en alles mee gaan slepen, terwijl er ook zulke fijne cabins zijn!

Jeroen heeft ‘s avonds heerlijk gekookt, lamsworstjes ( we eten bijna alleen maar lam geloof ik) met zoete puntpraprika en champignons. En dat hebben we op onze veranda op zitten eten, waar alle kampeerders het konden zien. Slecht hè van ons....

PS voor iedereen die het zich afvraagt; af en toe ( zie foto’s) heeft Jeroen een twijfelmomentje, maar het gaat hartstikke goed!!!!