Oh Nooooooooooo
Door: Wen
Blijf op de hoogte en volg Jeroen&Wendy
21 Maart 2018 | Nieuw Zeeland, Kaiapoi
Vandaag is waarschijnlijk onze laatste dag in korte broek hier in Kaiapoi geweest. Volgens de voorspellingen gaat de herfst nu dan toch echt hier beginnen. Is het al lente aan de andere kant van de wereld???
Sinds gistermiddag zijn we weer veilig bij oom en tante en jack. Zo fijn om een soort van tweede thuis hier te hebben!
Omdat het gistermiddag nog hartstikke lekker warm was, zijn Jeroen en ik nog even naar het strand geweest. Niet in de zee gezwommen dit keer, maar het was heel lekker om nog wat warme zon op te doen!
We hebben overnacht in Cromwell en nadat we jullie op de hoogte hadden gesteld van onze avonturen, zijn we nog het dorpje gaan verkennen. Het bleek dat dit hèt dorp was waar tante over verteld had: eind jaren 80 is namelijk een deel van het dorp gesloopt en afgegraven zodat er een stuwmeer gevuld kon worden. En wat hebben een paar ijverige bewoners toen besloten? Een stichting op te richten en verschillende oude gebouwen af te breken en in een besloten deel van het dorp opnieuw op te bouwen, zodat duidelijk blijft wat er verloren is gegaan. Dit historische stukje bleek vlak bij ons motel te liggen en we kwamen er min of meer toevallig achter. Het is een hoekje geworden met 10-15 gebouwen schat ik, waar de geschiedenis van het dorp verteld wordt door bijv de oude smid en oude drukkerij binnen te lopen.
Maandagmorgen vertrokken we richting Lake Tekapo en ik had een prachtige dag want in de bergen om ons heen hingen de meest fantastische shelff-clouds. Slecht weer onderweg dus, maar wij wisten het te ontwijken!
In de buurt van Omarama hadden we een tip gekregen om zeker even een omleiding te nemen naar de Clay Cliffs. Gigantische klei rotsen/kliffen waar je omheen kunt lopen en op een gegeven moment er tussendoor kunt, zodat je helemaal omringd wordt met kleikliffen.
Ook op ons volgende stukje route hadden we weer een kleine omleiding. Een gravelroad vanaf Lake Pukaki naar Tekapo. Veeeeeeeel leuker als de state highway natuurlijk. En ook veeeeeeeel stoffiger!
Aan de rand van Lake Pukaki hebben we geluncht (mam op de rollator). De weg daar heette trouwens heel toepasselijk Heyman rd (lees: Heyyyyy Man this is awesome!)
Bij ons huisje in Tekapo hadden we al snel in de gaten dat dit onze meest toeristische overnachtingplaats zou gaan worden. Overal Aziaten met Camera’s en Overal moest Foto’s van gemaakt worden!
Nadat mam haar gang kon gaan in het huisje, zijn Jeroen en ik teruggereden naar Mt Cook (nu wel via de state highway)
Wij zijnde Tasman Valley ingegaan en daar een wandeling gaan doen. We hadden de tijd van ons leven want we hadden niet gekozen voor de alom bekende Hookervalley track of de gewone Tasman River track, maar een veel minder bekende (en dus geen andere toeristen!)
We waren dus pas tegen acht uur terug bij het huisje en bij mam.
De volgende morgen (gisteren dus) zijn we voor vertrek uit Tekapo nog even bij de Church of the good Shephard geweest (ook hier weer bussen vol met camera’s) dus wij waren zo weer weg.
Het was echt prachtig weer dus met op sommige plekken wel 30 graden zijn we op weg naar Kaiapoi gegaan en daar waren we begin van de middag.
Vannacht heb ik geslapen als een os, dus pas laat echt wakker.
Vanmiddag zijn Jeroen en ik de kilometers van onze huurjuicy nog even flink wezen opschroeven en zijn we even naar Akaroa gereden. Natuurlijk via de Scenic Route, over de bergkammen! Leuke bochtjes en mooi uitzicht, we zagen de bewolking uit het noorden aankomen. Onderweg hebben we nog een kleine wandeling gemaakt bovenop de heuveltoppen met uitzicht op Akaroa Harbour en de zee in het noorden.
Daarna op het gemak naar beneden en in Akaroa natuurlijk ontzettend lekkere Fish&Chips gegeten! We waren net op tijd, want een klein kwartier na onze bestelling, besloot de goede man de zaak even te sluiten.
We hebben de mooiste winkeltjes gezien en een nieuwe favoriete kledingwinkel ontdekt voor ons allebei! Bleek de eigenaar nog een Nederlandse vader te hebben ook! Superleuke stofjes, overhemden, jurkjes, rokjes en schoenen!
Terug naar Christchurch rijdend begon het een beetje te regenen en vanaf een uur of acht is het herfst hier... morgen maar eens zien wat het weer brengt
Sinds gistermiddag zijn we weer veilig bij oom en tante en jack. Zo fijn om een soort van tweede thuis hier te hebben!
Omdat het gistermiddag nog hartstikke lekker warm was, zijn Jeroen en ik nog even naar het strand geweest. Niet in de zee gezwommen dit keer, maar het was heel lekker om nog wat warme zon op te doen!
We hebben overnacht in Cromwell en nadat we jullie op de hoogte hadden gesteld van onze avonturen, zijn we nog het dorpje gaan verkennen. Het bleek dat dit hèt dorp was waar tante over verteld had: eind jaren 80 is namelijk een deel van het dorp gesloopt en afgegraven zodat er een stuwmeer gevuld kon worden. En wat hebben een paar ijverige bewoners toen besloten? Een stichting op te richten en verschillende oude gebouwen af te breken en in een besloten deel van het dorp opnieuw op te bouwen, zodat duidelijk blijft wat er verloren is gegaan. Dit historische stukje bleek vlak bij ons motel te liggen en we kwamen er min of meer toevallig achter. Het is een hoekje geworden met 10-15 gebouwen schat ik, waar de geschiedenis van het dorp verteld wordt door bijv de oude smid en oude drukkerij binnen te lopen.
Maandagmorgen vertrokken we richting Lake Tekapo en ik had een prachtige dag want in de bergen om ons heen hingen de meest fantastische shelff-clouds. Slecht weer onderweg dus, maar wij wisten het te ontwijken!
In de buurt van Omarama hadden we een tip gekregen om zeker even een omleiding te nemen naar de Clay Cliffs. Gigantische klei rotsen/kliffen waar je omheen kunt lopen en op een gegeven moment er tussendoor kunt, zodat je helemaal omringd wordt met kleikliffen.
Ook op ons volgende stukje route hadden we weer een kleine omleiding. Een gravelroad vanaf Lake Pukaki naar Tekapo. Veeeeeeeel leuker als de state highway natuurlijk. En ook veeeeeeeel stoffiger!
Aan de rand van Lake Pukaki hebben we geluncht (mam op de rollator). De weg daar heette trouwens heel toepasselijk Heyman rd (lees: Heyyyyy Man this is awesome!)
Bij ons huisje in Tekapo hadden we al snel in de gaten dat dit onze meest toeristische overnachtingplaats zou gaan worden. Overal Aziaten met Camera’s en Overal moest Foto’s van gemaakt worden!
Nadat mam haar gang kon gaan in het huisje, zijn Jeroen en ik teruggereden naar Mt Cook (nu wel via de state highway)
Wij zijnde Tasman Valley ingegaan en daar een wandeling gaan doen. We hadden de tijd van ons leven want we hadden niet gekozen voor de alom bekende Hookervalley track of de gewone Tasman River track, maar een veel minder bekende (en dus geen andere toeristen!)
We waren dus pas tegen acht uur terug bij het huisje en bij mam.
De volgende morgen (gisteren dus) zijn we voor vertrek uit Tekapo nog even bij de Church of the good Shephard geweest (ook hier weer bussen vol met camera’s) dus wij waren zo weer weg.
Het was echt prachtig weer dus met op sommige plekken wel 30 graden zijn we op weg naar Kaiapoi gegaan en daar waren we begin van de middag.
Vannacht heb ik geslapen als een os, dus pas laat echt wakker.
Vanmiddag zijn Jeroen en ik de kilometers van onze huurjuicy nog even flink wezen opschroeven en zijn we even naar Akaroa gereden. Natuurlijk via de Scenic Route, over de bergkammen! Leuke bochtjes en mooi uitzicht, we zagen de bewolking uit het noorden aankomen. Onderweg hebben we nog een kleine wandeling gemaakt bovenop de heuveltoppen met uitzicht op Akaroa Harbour en de zee in het noorden.
Daarna op het gemak naar beneden en in Akaroa natuurlijk ontzettend lekkere Fish&Chips gegeten! We waren net op tijd, want een klein kwartier na onze bestelling, besloot de goede man de zaak even te sluiten.
We hebben de mooiste winkeltjes gezien en een nieuwe favoriete kledingwinkel ontdekt voor ons allebei! Bleek de eigenaar nog een Nederlandse vader te hebben ook! Superleuke stofjes, overhemden, jurkjes, rokjes en schoenen!
Terug naar Christchurch rijdend begon het een beetje te regenen en vanaf een uur of acht is het herfst hier... morgen maar eens zien wat het weer brengt
-
21 Maart 2018 - 10:02
Menno:
Hier voorlopig geen lente jammer genoeg. -
21 Maart 2018 - 20:29
Mandy:
Klop klop
Klop. Horen jullie mijn hart daar in NZ ook kloppen? Ik Wil Ook weer een keer!! Wat is het toch heerlijk om Zo op vakantie te zijn!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
